Misafir

Gece biri beni uyandırdı

Yalnızlığım gelmiş

Ama pek hoş gelmemiş

Yüzünde her zamanki acı vardı

Gece beni yalnızlığım uyandırdı

Poşetiyle gelmiş

Eski bir takvim getirmiş

Poşette kırmızı bir kalem de vardi

Gece biri karşıma oturdu

Aldı eline takvimi ve kırmızı kalemini

Basladı çizmeye pazar-pazartesini 

Kalbinde içine akan goz yaşları vardı

Gece biri anlatmaya başladı

Sözleri kalemden de keskindi

Her söz bir yeri deldi

Bu sözlerin silgisi de yoktu

Yalnızlığım fazla dayanamadı

Mutfaktan bir ekmek bıçağı aldı

Kendine sapladı

Gece biri beni öldürdü