Pişmanlık Manzumesi

Bir çocuk geldi dünyaya,

96 yılında,

Mart ayında

Öğrendi Önce alfabeyi ,

Daha sonra da sevgiyi.

Sevgisini anlatacak dostlar aradı

Kalemi ve defteri tanıdı.

Zamanla başladı hislerini yazmaya,

Türkçe defterinin en son sayfasina.

Yazılarıyla büyüttü kalbini,

Çok sevdi defterini ve kalemini.

Bir gün yazdığı aşk onu buldu,

Artık ondan mutlusu yoktu.

Seneleri birlikte devirdiler,

El ele tutuşup gençliğe eriştiler.

Bir gün çocuğun başına saksı düştü,

Yanlış düşünceler başına üşüştü.

Aptalca hatalar yaptı kendi kendine,

Çok kötü davranmaya başladı sevgilisine.

Zamanla daha çok üzdü,

Sevgi görmez oldu gözü.

Sevgilisinden ayrıldı.

Mutluluğu aramaya başladı.

Öğrendi önce mutluluğu çoktan yitirdiğini

Daha sonra da vaktin çoktan geçtiğini

Ve o çocuk her seyi kaybetti,

2015 yılında,

Mart ayinda